Рачабали Фаизуллоев
ФАРРОШДУХТАР
( қисса) қисми 2
Утоқи директори мактаб хурдакак бошад ҳам, дар он шкафи зебое бо рафҳои китобҳои соҳави ҳусни онро даҳчанд зиёд мекард.Манро ба стуле шинонда директор дар бораи таърихи мактаб хеле ҳарф зад.
- Гӯш кун додар, мактаби мо калон набошад ҳам, дар он бачаҳои шӯху қаисар аҳён- аҳён вомехӯрад.Аз ин рӯ туро лозим меояд, бо онҳо хеле сахтгир бош, то ин ки туро аз рӯзи аввал дида, ҳурмату эҳтиром намоянд.Кори муаллими заҳматталаб аст, меҳнати ҳалол карди, дидадарои мардуми қишлоқ мешави,- маро насиҳаткунон мегуфт директори мактаб. Ман ба суханҳои ӯ гӯш карда, чизе намегуфтам.
Вақте ба саҳни ҳавли баромадам, фаррошзанҳо дар харакҳои саҳни мактаб нишаста, маро дида баини худ пичир- пичир мекарданд.
- Ин муаллимбача аз кадом фанни таълими дарс медода бошад?- маро нигоҳкунон мегуфт яке аз онҳо.
- Ман аз ҳамаи фанҳо дарс дода метавонам,- худро сарбаланд ва бовиқор гирифта, гуфтам ба онҳо.
- Э, не, зӯр ку, моро ҳам дарс дода метавони?- аз сухани ман ҳайратзада гашта боз пурсид нафари дигари онҳо. Онҳо посухи маро нигарон нашуда хандиданд.
- Ба духтарон аҳамият надеҳ, онҳо шухи мекунанд,- маро аз вартаи хиҷолат баровардани шуда, гуфт директор.
- Устод, ман бояд ба шаҳр баргардам, то саршавии соли хониш ҳоло вақт аст,- гуфтам ба сарвари мактаб.
- Маилаш, ман аризаатро пагоҳ ба шӯъбаи кадрҳои маориф мебарам, дар масъалаи таъмини хонаи истиқомати бо мудир ҳам гап мезанам,- маро дилбардори карда гуфт директор.
Пас аз хайрухуш бо директори мактаб ба мошин нишастам.
Соати чори бегоҳи ба хона расидам. Модарам садои ғурриши матори мошинамро шунида,дарвозаи хонаамонро кушод.
- Хуш, писарам, ба кор қабул шуди?- маро хушҳол дида пас аз дидорбини пурсид модарам.
- Дар қишлоқи Яккатут муаллим шудам,- ба чеҳраи гарми модар нигариста ҷавоб додам ба ӯ
- Нағзу, лекин ин Яккатут аз шаҳр хеле дур аст,- кӯ?- ташвишомез гуфт модар.
- Мошин дорам,-ку рафта меоям, сони мудиру директор ваъдаи хона кардан, яке соҳиби манзил мешавам.
Рӯзи якуми сентябр ба Яккатут баргаштам.Саҳни мактаб пур аз волидайну хонандагон.Ҳама чашмҳо ба сӯи ман.Директор бо оғози соли хониш ва рӯзи Сулҳ ҳамаро табрик гуфта сипас маро бо аҳли ҷамоати ҳозирбудагон шинос кард.
Рӯзи нахустини корам то нисфирӯзӣ хуб гузашт.Директор баъди анҷоми дарс маро ба кабинеташ ҷеғ зад.
- Ҳусейнзода мо бо падару модарон маслиҳат карда ба ту як хонаи алоҳида ёфтем, ҷои хуб аст, фақат каме таъмиру тармим мехоҳад, ҳозир ба онҷо меравем,- фаҳмонд ба ман директор.
Пас аз хӯроки нисфирӯзӣ дар хонаи роҳбарамон ба он хона рафтем.Вақте ба хонаи ваъдаги расидем, духтаре ҷорӯб дар даст, саҳни ҳавлии онро меруфт.
- Савронбӣ духтарам монда набошӣ, ҳавли меруби?- духтари машғули корро дида хурсанд шуд директор
- Ҳа, устод, падарам супориш додан гирду атрофи хонаро тоза кунам,- ҷоруби калоне дар даст ҷавоб гардонд ӯ
Мо хонаро ҳамроҳи директор аз назар гузаронидем.
- Маъқул шуд?
- Ҳа, устод, маъқул!
- Акнун оилаатро меорию зиндаги мекуни!
- Устод, мебахшед, ҳоло оиладор нашудаам, нав донишгоҳро хатм кардам, - шармида гуфтам ба директор
Савронбӣ,ки дар паси дар ҷумбуҷул дошт, суханронии моро гӯш мекард.
- Ҳамааш ба вақту соат, фақат кор кардан лозим, лозим шавад худамон ягон паризодро ёфта медиҳем,- табассумомез гуфт директор
Аз иҷорахона баромада ба назди "Мерседесам" омадам.Акнун маро лозим меомад, аз хона ба ин манзили навам курпаю болишт ва дигар ашёи рузгорро кашида биёраму хонаи муфт ёфтаамро таъмир кунам.
( давом дорад)